Πήραμε την αρχαία Κοίλη οδό για να επιστρέψουμε ανάμεσα από τα φαντάσματα αρχαίων σπιτιών ή εργαστηρίων ή ό,τι τέλος πάντων ήταν οι σκαμμένες κοιλότητες στον βράχο και τότε ήταν η δική μου αποκάλυψη, μια αποκάλυψη που ίσως χρωστάω στη συναισθηματική ένταση της στιγμής, ίσως στο αλκοόλ που έτρεχε στις φλέβες μου και στάθηκα και σκέφτηκα ότι αυτή η πόλη ήταν αρχαία αλλά όχι αιώνια, γιατί η ιστορία της είχε τελειώσει πολλές φορές. Συνήθως δεν το έβλεπα έτσι. Θεωρούσα ότι η Αθήνα, τα αρχαία ερείπια ήταν η απόδειξη μιας ευρωπαϊκής ανθεκτικότητας, της ανθεκτικότητας μιας ηπείρου που ανά λίγες δεκαετίες βλέπει ορδές να τη διασχίζουν από άκρη σε άκρη αφήνοντας πίσω τους καμμένη γη, τα μνημεία σαν κάποιου είδους φυλαχτό απέναντι στην καταστροφή, ο λόγος που στα μέρη από την εδώ μεριά του Ατλαντικού κανένας δεν έγραψε ποτέ σοβαρά post-apocalyptic. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν ο τόπος πολλών Aποκαλύψεων, αρχαίων λοιμών, επιδρομών βαρβάρων, χριστιανών με μακριές γενιάδες και απλά βάρβαρα ήθη, Ούνων, Καταλανών και Φράγκων και τα ερείπια του Παρθενώνα στον βράχο δεν ήταν το φυλαχτό που έβλεπα αλλά ακριβώς το σημάδι όλων των προηγούμενων Αποκαλύψεων.

Συνεχίσαμε ακούγοντας τα ρουλεμάν από τις πίσω ρόδες των ποδηλάτων και βγήκαμε στη Δημοφώντος, που κανονικά μου άρεσε να την περνάω με το ποδήλατο ή το αυτοκίνητο και πήραμε την κατηφόρα που οδηγεί στις γραμμές του τρένου κοντά στο Γκάζι. Σταμάτησα το ποδήλατο και μάζεψα ένα φλαϊεράκι από τον πεζόδρομο, με υπογραφή “αντισπισιστές των τελευταίων ημερών – Κομάντο Κίσινγκερ” και που από την άλλη πλευρά έγραφε Ο ΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ – ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ. Κοιταχτήκαμε, η Έρικα είπε “τι μαλάκες”. Γέλασα και συνέχισαμε με τα ποδήλατα. Πριν φτάσουμε στη διασταύρωση με την Πειραιώς είδαμε το παράδοξο μπουλούκι με μαυροπράσινες σημαίες και έναν μεγάλο εσταυρωμένο. Ένα κορίτσι κατέβασε με δύναμη τον σταυρό στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου, οι περίοικοι είχαν βγει στα μπαλκόνια και έβριζαν. Ένα κορίτσι τους φώναξε “Ο ιός είναι η φύση, μαλάκες, βγείτε από τα κλουβιά σας”. Ένας μεσήλικας με φανελάκι είχε βγει στο μπαλκόνι και προσπαθούσε να τους καταβρέξει με έναν σωλήνα ενώ η γυναίκα του μισοκρυμμένη από την μπαλκονόπορτα του φώναζε να μπει μεσα, άγνωστο αν την σόκαρε το σκάνδαλο ή αν φοβόταν.